annie : มหิดลวิทย์-เปิด-บ้าน

25ม.ค.07
 
แต่ก่อนไม่เคยรู้เลยนะเนี่ย ว่าวันนี้มันสำคัญมากขนาดไหน
 
ก็แค่เดิน ๆ เล่นๆ กิน ๆ ฟังพี่พูดๆๆ
 
แต่วันนี้ดิ….เพิ่งรู้
 
มันโคดตื่นเต้น
 
ไม่รุว่าเป็นเราคนเดียวรึป่าว
 
แต่รุสึกว่าการต้องนำเสนออะไรที่อุตส่าทำมายาวนานเนี่ยน่าตื่นเต้นจริง ๆ
 
คงเพราะ เราโคด  คาดหวัง  และ  ตั้งใจ
 
คาดหวัง  – เป็นสิ่งที่น่ากลัว แต่บางทีมันก็เป็นแรงผลักดันที่ดีใช้ได้เลยล่ะ
 
กว่าจะมาเป็นโครงงานนี้ ต้องเสียน้ำตาไปกี่ปี๊บ
 
เสียเวลาอ่านหนังสือไปกี่วัน หรือกี่เดือน
 
เสียกำลังใจไปมากมายก่ายกองขนาดไหน
 
ไม่มีใครรู้ดีเท่าเราเอง
 
แต่สิ่งที่ได้รับมาบางทีมันก็คุ้มค่า แล้วก็อาจจะหาจากที่ไหนไม่ได้แล้ว
 
ได้สนิทกะเอิร์นนี่ แล้วก็รู้ว่าแกเป็นคนที่น่ารักมาก ๆ
 
ได้ความช่วยเหลือทั้งหลายทั้งแหล่ จนเกินจะขอบคุณไหวจากหมิง
 
ได้เพื่อนร่วมชะตากรรมเยอะแยะจากแล็บชีวะ
 
ได้กำลังใจล้นหลามจากแฟน ๆ เอ๊ย!!  ไม่ใช่
 
จากเพื่อน ๆ จากคุณครูใจดี จาก Ser’Z จากแม่และพ่อที่น่ารัก
 
สุดท้ายทำมาตั้งหลายเดือน เกือบปี อยากจะบอกว่า
 
รักโครงงานนี้ว่ะ อย่างน้อยมันก็โคดภูมิใจเวลาคนมาพูดว่า
 
"แอน โปสเตอร์แกสวยว่ะ "   "โหย ตอบคำถามลื่นโคดดด"
 
"นี่ขนาดทำคนเดียวนะเนี่ย"
 
"เพาเวอร์พ๊อยดูดี"  "ขยันมาทำเนอะ"  "เจอแกที่แล็บทุกวันเลย"  บลา บลา บลา..
 
……
พร่งนี้แล้วสินะ
 
เรารู้ว่าทุกคนตื่นเต้น แม้ว่าอาจจะน้อยกว่า หรือมากกว่าเรา
 
ขอให้เพื่อน ๆ ทุกคนโชคดี   ทุกอย่างไหลลื่น  ราบรื่น โอมเพี้ยง!!!
 
 
 
สุดท้าย
 
ขอหน่อยเหอะ  .. ต้นวาสนาออกดอกแล้ว..
 
ต้นวาสนาที่อยู่หน้าอาคารหนึ่งออกดอกเต็มต้นเลย
 
แถมเวลาเดินกลับหอตอนดึก ๆ ห๊อม หอม
 
มีคนบอกว่าถ้าวาสนาออกดอกบ้านไหน แสดงว่าบ้านนั้นกำลังมีวาสนา
 
นี่ดอกวาสนาบ้านที่บ้านพวกเรา  แสดงว่าพวกเรามีวาสนาแน่เลย
 
สงสัยการนำเสนอโครงงาน การสอบ O-net A-net แล้วก็ทุก ๆ อย่างของเราที่กำลังจะมาถึง  และกำลังจะผ่านไป
 
มันต้องเป็นไปด้วยดีแน่ ๆ … สู้ๆนะทุกคน สู้ๆนะ พิไลพรรณ
 
………………………….
 
มี 3 คน ที่เราอยากให้มาดูโครงงานเรามาก
 
ทั้ง 3 คน ไม่มา
 
เฮ่อ….
 
 


7 Responses to “annie : มหิดลวิทย์-เปิด-บ้าน”

  1. แอนเราดีใจด้วยมากมากที่แกมีที่เรียนแล้ว เย่ๆๆๆ ถ้าเราเป็นแกเราอาจจะบ้าไปแล้วตอนนี้
     
    อยากดู Final Score จังเยย
     
    แก พรุ่งนี้พวกเราหมดวาระกันแล้วนะ มันจะเป็นวันเริ่มการอ่านหนังสือของเรา แต่ก็เป็นจุดสิ้นสุดของอะไรหลายๆอย่างอีกเช่นกัน
    เหมือนจะดีใจแต่ทำไมมันไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้ก็ไม่รู้… 

  2. ดีใจที่ได้กลับ รร งาน open house ถึงแม้ว่าจาไม่ได้ดูน้องแอนตอนพูด แต่ลงมาดูตอนโปสเตอร์ สวยจิงๆ ชอบๆ
    แต่งานนี้เมื่อยมั่กๆ เพราะเดินดูซะทั่ว + ถามน้องๆ หลายโครงงาน (อโหสิให้พี่นะคร้าบบบบบ …)
    กลับไปกี่ทีๆ บรรยากาศดีๆ ความรู้สึกดีๆ ก้อกลับมาทุกครั้ง -> ideal society
    เป็นกำลังใจที่จะก้าวต่อไป ในตารางชีวิตอันน่าเบื่อ -> real society 

  3. 3 Narunat

    โห อ่านแล้วโคตรซาบซึ้งเรยหวะ  กว่าจะทำเส็ด
     
    เราดีใจกับแกด้วยนะ
     
    เป็นกะลังจายให้งานต่อๆ ไปนะแอน
     
    โชคดีๆ

  4. 4 Nattaya

    อืมจิง ออกนั้นยากกว่า
    นอกจากต้องทำอะไรมากมายเพื่อให้ได้ออกแล้ว
    ใจพวกเรามันยังไม่ยอมออกด้วยนะสิ นี่แหละปัญหา
    ใช่ไหมวะแอน
    แกอ่านสเปซแกแล้วเราอยากร้องไห้
    เราดีใจ
    ที่
    แก
    ค้นพบว่าแกชอบทำโครงงาน
    แต่
    เรา
    ไม่ชอบหวะเหมือนชีวิตเราจมปลักกับอาไรไม่รุ้
    เราเบื่อ
    เรา
    อยากตะโกนว่า
    เราเบื่อ
    ดังๆ
    แต่เราจะเก็บมันไปตะโกน
    ทิ้งที่ทะเล
    เราเหนื่อย
    ที่จะเริ่มพยายามอ่านหนังสือสอบ
    เราเบื่อที่จะต้องทำโครงงาน
    และสุดท้าย เราเสียใจ ที่ชีวิตมปลายมันจะจบลง
    เรารัก
    รักแกมากมาก
    เราคิดถึงแก
    พักนี้แกไปเรียนดาวองทุกอาทิตย์เลย
    เรา …
    ..
    ..
    ..
    ..
    อย่างน้อยเราอาจไม่ใช่ 1/3 คนที่แกอยากให้ไปฟัง
    แต่
    เราก็ไปฟังแกนะ ^^ Take care

  5. 5 Supanida

    อิๆ
    พี่น้ำหวานใช้คำได้ดีมากค่ะ เห็นล่วยๆอย่างแรง 🙂

  6. 6 Magician

    555+ เห็นด้วยกะพี่น้ำหวาน
     
    ดีใจ ดีใจ ดีใจ
     
     

  7. 7 Kwanta

    เจิมๆๆๆๆๆ
    โอ้เย่ๆ
    พรุ่งนี้พรีเซ้นต์แร้ว
    จบสิ้นซะที
    โชคดีนะจร้า
    สู้ๆๆๆๆๆ
    สิ่งสุดท้ายอันใหญ่หลวงของเด็กมหิดลวิทย์
     
    อยากบอกว่า
    มหิดลวิทย์ "เข้า" ที่ว่ายากแร้ว "ออก" นั้นยากยิ่งกว่า ฮ่าๆๆ


ใส่ความเห็น